Buz Dağının Koyu Mavi Derinliklerinden, Baharın Yeşil Senfonisine Yolculuk Başlasın
- Selver Akdoğan
- 30 Tem 2024
- 2 dakikada okunur
Öyle bir şey ki, yorgunluklarım yollarıma taş oluyor. Çabam kaderime yol oluyor. Ben ise bu süreçte aklımı kaybedip ruhumu buluyorum. Her bir başarım aklımın istediği, gönlümün kabul gördüğü şeyler oluyor. Ne sabır kaldı bünyemde ne de bir mutluluk. Yanımda olanlar gölge gibiler sadece ışıkta görünürler. Karanlıkta ise varlıkları yokluklarına tabi.
Geçici biliyorum. Hep geçti. Ama aslında hep geçtiği için acaba hiç gitmedi mi?
Acaba hep aynı döngünün içinde miyim?
Gönlüme zor gelen sınavları 10 yıldır veriyorum, tam olarak 10 yıl.
Bi şeyler yapıyorumi bi şeyleri de üstüne ekleyip devam etmeye kalkıyorum sonra bi sızı geliyor sonra bi kabullenemeyiş. Bi kaçma isteği, bi bırakış, bir kayboluş.
Her sızıdan sonra ortam değiştirip bi süre sessizlik içinde duruyor ve geliştiriyorum.
Her döngü sonunda aynı bir yılan gibi, deri değiştirip ilerliyorum.
Büyümenin böyle bi şey olduğundan bahsetmemişlerdi.
Bazı insanlara bakıyorum. Çok basit, çok düz çok sıradan sınavları var bu hayatta.
Benim ise verdiğim savaşların bi emaresi yok.
Onlar bu sığlıklarıyla çok mutlu ilişkilere tabiken ben bu derinliğimde bir buz dağı gibiyim. Bi kaç organizma dışında koyu maviye dönüşen derinliklerimde kimseye yaşam nişi oluşturamıyorum. Yüzey kısımlarımda ise derisi sert postu kalın canlılar barınabiliyor sadece. Soğuğa adapte olabilenler.
Böyle mi devam edecek?
Okyanusumun içindeki buz dağıma güneşler açsın, bana göre yavaşça evrene göre bir salisede eriyip, postsuz insanlar tarafından yaşanmak istiyorum. Isım o kadar elverişli bi ısı olsun ki, dalış yapan ekvator halkı gibi, kıyafete bile ilhiyaç duymasınlar keşfetmek için daldıklarında.
Artık kış olmak istemiyorum. Artık buzulların buz dağı değil, baharların tatlı okşayan esintisi olmak istiyorum. Artık içimdekileri korumak için buzlarla çevrilmek istemiyorum. Artık bahar olup canlılığa mehal vermek istiyorum. Artık yeşillerin insanı olmak istiyorum. Artık ayaklarım toprakta, kollarımı açtığımda doğayı kucaklamak istiyorum artık gözlerimi kapattığımda tenime öpücük konduran güneşi hissetmek istiyorum.
Artık hissetmek istiyorum.

Comentarios