İpek Böcekleri

Öyle bi susuzluk ki içimdeki, kanamıyorum bile.

Bir damla su deymiş çölüme.

O kadar çok ki yapılacaklar, şu ölümüme rask edecek mi, meçhul.

Bir yol var, aşikar.

İsteklerim arzularımla bir, ilerliyorum bu yolda.

Yol kimlerle, nerelere, nerelerde beyan oluyor, meçhul.

Bilinmezliğin zerresinden kıvranan yaşlı ruhum kozasından çıktı.

Şimsi ise kanatlarım var.

Her bilenmeyen, rüzgarımı körüklüyor.

Uçabildikten sonra altımda uçurum olsa ne olur?

Kanatlarım mumdan olmadıktan sonra.

Çekiliyorum feromonlarına başarının.

Başarı yolunda döküyorum daha yükeğe uçabilmek için ağırlıklarımı

Ulaşabilir miyim? Düşünmüyorum.

Sadece uçuyorum.

Vardığım yerde mutlu olacak mıyım?

Bilmiyorum.

Bir yere varacak mıyım?

Onu da bilmiyorum.

Bildim tek şey,

Yol yorucu, tehlikeli ve tek yönlü.

İhtiyacım olan tek bir şey var bu yolda. O da,

Kozasını yırtan benle aynı feromanlara çekilen benim gibi ipek böcekleri.